U mračnom vremenu

      U mračnom vremenu, oko počinje
da gleda,

      Srećem svoju sjenku u

dubokom hladu;

      Čujem svoj odjek u šumi koja

odjekuje--

      Gospodar šume jada se

drvetu.

      Živim između čaplje i

carića,

      Zvijeri sa brda i

zmija iz jazbine.

     Šta je ludilo ako ne plemenitost

duše

     Suprotstavljene okolnostima?

Dan je u plamenu!

     Poznajem čistotu čistog

očaja,

     Moja sjenka zakovana na

znojavi zid,

     To mjesto među stijenama-- da li

je to pećina,

     Ili krivudava staza? Rub je

sve što imam.

     Postojan tok

podudarnosti!

     Noć protiče s pticama,

dronjavim mjesecom,

     A u sred dana ponoć

ponovo dolazi!

     Čovjek odlazi daleko da spozna

ko je on –-

     Smrt bića u dugoj

noći bez suza,

     Svi prirodi oblici blješte

neprirodnom svjetlošću.

     Mračno, mračno je moje svjetlo i

mračnije želje.

     Moja duša, kao toplotom sluđena

ljetnja muva

     Uporno zuji na prozorskom oknu.

Koje Ja je _Ja_?

     Pali čovjek, izdiže se iz

svog straha.

     Um ulazi u sebe i

Bog u um,

     I neko je Neko, slobodan na

pobjesnjelom vjetru.

- Teodor Retke


___________________________________________________________________________________